نگاهی به درجه جوشش جامعه
در حرفهای کارگزاران و رسانههای رژیم مرتباً تأکید میشود بر ضرورت جلب اعتماد مردم. حتی خود روحانی هم از رسانهها و کارگزاران حکومتی خواست «امید درمانی» کنند. آیا رژیم حداقل در زمینه همین امید درمانی و جلب اعتماد موفق بوده یا نه؟
از واکنشهای مردمی میتوان دریافت که این تلاشها هیچ تاثیری نداشته است. اگر تاثیری میداشت لااقل شاهد کم شدن تعداد اعتراضها و کاهش عمق گستردگی آنها باید میبودیم. یک قلم روز ۱۹آبان از تاکسیرانها تا کارمندان آتشنشانی، کارگران شهرداری، کامیونداران، کشاورزان اصفهان و بازاریان در تهران بیرجند، سبزوار و آستارا و برخی محلات تهران، کارگران نیشکر هفتتپه و کارگران فولاد اهواز، دانشجویان دانشگاه آزاد و خانواده زندانیان سیاسی در اعتراض و اعتصاب بودند. روزهای قبلش هم همین اقشار همراه با کارگران هفتتپه، کارگران راهآهن و بازنشستگان در اعتراض بودند.
در همین ماه آبان از روز ۴ تا ۱۱آبان جمعاً ۱۲۷مورد اعتراض و اعتصاب در شهرهای مختلف و توسط اقشار مختلف شکل گرفته است. یکی از این موارد اعتصاب کامیونداران بوده که تا روز ۲۰آبان در ۷۵شهر و ۲۵استان گسترش پیدا کرد.
در ۲هفته گذشته غارتشدگان کاسپین در تهران و اردبیل و غارتشدگان ثامن و چند مؤسسه دیگر در تهران در مقابل وزارت صنعت تجمع اعتراضی کردند. در کنار اینها بازنشستگان بانکها بودند که به فاصله عمیق حقوقشان با خط فقر اعتراض داشتند. این اعتراضها یک روند رو بهرشد، گسترشیابنده و عمومیتری به خودشان گرفتهاند. آن هم در شرایطی که رژیم تمام تلاشش را برای جلوگیری از این اعتراضات کرده است.
نظرات
ارسال یک نظر